کتاب ’’پیکر تراش‘‘ اثر بهمن حبیبی

شعر بلند “پیکر تراش” آمیزه‌ای است از مفاهیمی چون نوشتن، مجسمه سازی و عشق.

کتاب روایتگر در هم تنیدگی این مفاهیم است و این معانی طوری با هم عجین شده‌اند که تفکیک شاعر از پیکرتراش و عاشق از این دو دشوار است، آیا شاعر پیکرتراش است و یا پیکرتراش شاعر؟ کدام یک از این دو عاشق هستند؟ عشق کانون گردهمایی این هنر کلامی و هنر یدی است. سه  شخصیت مهم اثر یعنی شاعر پیکرتراش و عاشق و به گونه‌ای در جایگاه خود و دیگری ظاهر می‌شوند که تصور می‌شود پیکرتراش تجسد شاعر است و شاعر تجسد پیکرتراش و هر دو عاشق.

شعر سراسر صدای طنین ضربه‌های چکش بر قلم دست پیکرتراش است و یا صدای قلم شاعر می‌نویسد و نوشته‌هایش را پاره می‌کند. راوی شاعریست که با کلمه‌ها پیکر تراشی می‌کند و حاصل کار نه جسمه‌ای یگانه بلکه شعری عاشقانه و منحصر به فرد است.